یکی از مهم ترین مواد اولیه در تجارت بین المللی است. همچنین یکی از محبوب ترین نوشیدنی ها در جهان قهوه تلخ است، نه تنها به دلیل ویژگی های ارگانولپتیک، بلکه به دلیل اثر محرک آن با توجه به مصرف زیاد و گسترده آن، اثرات بالقوه سلامتی ناشی از این نوشیدنی از سنین پایین علاقه جامعه علمی را برانگیخت.
در ابتدا، تمرکز این مطالعات صرفاً بر روی کافئین و اثرات فیزیولوژیکی آن بود که همیشه با برخی مضرات همراه بود. اخیراً، خطوط جدید تحقیقات، ترکیبات شیمیایی دیگری را که در قهوه نیز وجود دارد، برجسته کرده است،
که حتی اثرات بالقوه مفید و محافظتی را بر سلامت مصرفکنندگان این نوشیدنی نشان میدهد.
ترکیب شیمیایی دانه قهوه سبز کاملاً پیچیده است،در طول فرآیند برشته کردن، چندین واکنش شیمیایی نیز رخ می دهد که از طریق آنها ترکیبات متعددی تجزیه تشکیل می شوند.
تخمین زده می شود که دانه قهوه بو داده بیش از 2000 ترکیب شیمیایی دارد که برخی از آنها دارای فعالیت های بیولوژیکی شناخته شده (مضر و/یا مفید) هستند.
ترکیبات مصرف شده، با مصرف متوسط معمولاً به صورت مصرف 3 تا 5 دوز روزانه قهوه (تقریباً 150-300 میلی گرم کافئین در روز) توصیف می شود.
با این حال، ترکیب شیمیایی نوشیدنی کاملاً متغیر است و تا حد زیادی به گونه های قهوه مورد استفاده بستگی دارد، رایج ترین آنها Coffea arabica (حدود 70٪ تولید جهانی) و Coffea canephora var است.
این دو گونه از نظر خصوصیات ارگانولپتیکی، فیزیکی و شیمیایی متفاوت هستند. عطر و طعم قهوه عربیکا بیشتر از عطر روبوستا است، به همین دلیل است که از نظر تجاری ارزش بیشتری دارد.
قهوه روبوستا در هنگام کشت راحت تر در برابر حمله آفات مقاومت می کند و به ویژه برای افزایش بدنه و کف برخی از نوشیدنی ها و همچنین برای تولید قهوه محلول استفاده می شود.
علاوه بر تأثیر گونههای قهوه، نوع فرآوری دانههای سبز (خشک، مرطوب یا مخلوط، کافئینزدایی)، درجه برشته شدن و آسیاب کردن، و همچنین روش تهیه نوشیدنی (فیلتر، اسپرسو، قابلمه قهوه، آب پز و غیره) و حجم مربوطه نیز به تغییر ترکیب شیمیایی نوشیدنی نهایی کمک می کند.
بارزترین اثرات رفتاری پس از مصرف دوزهای کم تا متوسط (50 تا 300 میلی گرم) از این ترکیب با بهبود عملکرد شناختی و روانی حرکتی مصرف کننده (بهبود هوشیاری، انرژی، توانایی تمرکز، عملکرد در کارهای ساده، نظارت شنوایی، زمان حفظ بینایی و کاهش خواب آلودگی و خستگی).