تابش یک فرکانس تک رنگ نسوز برای چدن گاز دیجی کالا نامیده می شود. هنگامی که این فرکانس در محدوده طیف مرئی قرار می گیرد، ادراک رنگ تولید شده از یک رنگ اشباع شده است
نور تنها نوع تابش الکترومغناطیسی نیست – در واقع تنها بخش کوچکی از کل طیف الکترومغناطیسی است – اما آن شکلی است که چشم می تواند درک کند. طول موج نور از حدود 400 نانومتر در انتهای بنفش طیف تا 700 نانومتر در انتهای قرمز متغیر است.
(محدودیت های طیف مرئی به وضوح مشخص نیست، اما در بین افراد متفاوت است؛ برای نور با شدت بالا مقداری دید گسترده وجود دارد.
در طول موج های کوتاه تر، طیف الکترومغناطیسی به ناحیه تابش فرابنفش گسترش می یابد و از طریق اشعه ایکس، پرتوهای گاما، و پرتوهای کیهانی درست فراتر از انتهای قرمز طیف، پرتوهای امواج مادون قرمز طولانی تر (که می توانند به صورت گرما احساس شوند)، امواج مایکروویو، و امواج رادیویی هستند.
رنگ های طیف را رنگ های رنگی می نامند. رنگ های غیر رنگی مانند قهوه ای، سرخابی و صورتی نیز وجود دارد. اصطلاح رنگ های آکروماتیک گاهی به دنباله سیاه خاکستری-سفید اطلاق می شود.
بر اساس برخی تخمین ها، چشم می تواند حدود 10 میلیون رنگ را تشخیص دهد که همه آنها از دو نوع مخلوط نوری ناشی می شوند: افزودنی و کاهنده. همانطور که از نام ها پیداست.
مخلوط افزایشی شامل افزودن اجزای طیفی است و مخلوط تفریقی مربوط به تفریق یا جذب بخش هایی از طیف است.
اختلاط افزودنی زمانی اتفاق می افتد که پرتوهای نور با هم ترکیب شوند. دایره رنگی که برای اولین بار توسط نیوتن ابداع شد، هنوز به طور گسترده برای اهداف طراحی رنگ استفاده می شود.
همچنین زمانی که رفتار کیفی پرتوهای نور در نظر گرفته شود مفید است. دایره رنگی نیوتن رنگ های طیفی قرمز، نارنجی، زرد، سبز، فیروزه ای، نیلی و آبی-بنفش را با رنگ سرخابی غیر طیفی (مخلوطی از پرتوهای نور آبی-بنفش و قرمز) ترکیب می کند.
همانطور که در شکل نشان داده شده است. رنگ سفید در مرکز قرار دارد و با اختلاط پرتوهای نور با شدت تقریباً مساوی رنگ‌های مکمل (رنگ‌هایی که در دایره رنگ کاملاً متضاد هستند)
مانند زرد و آبی-بنفش، سبز و سرخابی، یا فیروزه‌ای و قرمز تولید می‌شود. رنگ های میانی را می توان با اختلاط پرتوهای نور تولید کرد، بنابراین از ترکیب قرمز و زرد رنگ نارنجی، قرمز و آبی-بنفش سرخابی و غیره به دست می آید.
